İnsan Ol



  Her şeyden önce insan ol! Ailemin bana öğrettiği hayat felsefesi. Ne diploman ne işin hiçbir şey önemli değil bizim için dediler hep. Sadece insan ol ve insanlara hak ettiği değeri mutlaka ver. Hakkını sonuna kadar ara, haklı olduğuna inandığında her zaman sonuna kadar devam et, biz senin her zaman arkandayız dediler. Hayatın karşıma çıkaracakları hakkında elbette her zaman fikirleri vardı, söylemleri mevcuttu. Tecrübe ettikten sonra bunları daha iyi anlayabileceğimi anlattılar. Nitekim öyle de oldu. Ne yazık ki insan olmayı başaramamış, olmamış o kadar çok şahsiyet var ki yaşamda. Bunu değerlendirmek elbette bana kalmadı ancak bana öğretilen doğrular çerçevesinde değerlendirmelerini yaparak vardığım kendimce fikirler bunlar yalnızca. Bir çok insanın korkunç dertleri , ülke sorunları falan benzeri pek çok konunun yanında bunlarda dert mi denilebilir. Ama fark etmediğimiz en büyük sorunda bu. İnsan olmayı becerememek…
Nedir ki birbirimizden isteyip de bir türlü başaramadığımız şey. Bu kadar işleri zorlaştırarak gereksiz telaşeler içinde kaybolmak için var olduğumuza inanmıyorum ya da inanmak istemiyorum. Her ne olursa olsun bu kadar zor olamaz…  
   Kendi senaryolarımızı kendimiz şekillendiriyoruz ve sürekli dümdüz bir yolda yürüyemiyoruz. Seçimler, kararlar, yol ayrımları… Yorgunluktan yaşama sevincini yitirmiş robotlara dönüşüyoruz git gide. Standart prosedürler eşliğinde hayatımızı bir çizgi üzerinde sürdürmeye çabalıyoruz. Çizgiden kayarsak aman Allah’ım dertler, çaresizlikler, umutsuzluklar… Kapkaranlık bir dünyaya giriyoruz, her şey tepetaklak oluveriyor. Çünkü alışılmışın dışına çıkmak gibi bir farkındalığımız mevcut değil. Boyut değiştirerek düşünmeyi başaramıyoruz asla. Bende yapamıyorum çoğu zaman bunu. Öğrenilmiş çaresizlik resmen. Ne kadar acı aslında. Empoze edilmiş düşünceler altında eziliyor, eziliyor, yok olmanın eşiğinde yolumuza yürümeye devam ediyoruz. O kadar günlük yaşamın içindeki bu söylediklerim. Gün içinde sürekli ruhumuzun dolanırken geçtiği fırtınaların sebebi kesinlikle. Hiç tanımadığımız ve akşam eve gidince neler yaşadığını asla bilemeyeceğimiz onlarca insanla temas ediyoruz her gün. Yolda, otobüste, minibüste, iş yerinde… Farkında olmadan sürekli yaşamlara dokunuyoruz, hiç ummadığımız şekilde etkiler bırakıyoruz. Ve işte tam da bu noktada İNSAN olmayı becerememiş varlıklarla temaslar edersek onlar birer ruh emici gibi yavaş yavaş sizin enerjinizi yerle bir ediyorlar. Neden izin veriyoruz bilemiyorum ancak sanki ruhunuzdaki boşluklardan yavaş yavaş zehirlerini bırakarak sizi donduruyorlar. Siz de bir noktada farkındalığın zirvesine ulaşarak korkunç alevler saçarak patlıyorsunuz. Sonra ne oluyor, yeni seçimler ,yeni yol ayrımları, yeni kararlar peşinde koşmak zorunda kalıyoruz. Ortak bir merkez kurabilmekten o kadar aciziz ki. Herkesin haklı olarak kendi merkezi var ancak o merkezleri birleştirebileceğimiz ortak bir paydamız yok. O ortak paydanın tek yolu İNSANLIK, tek çaresi İNSANLIK…
Yol almış ve belli bir aşamada olanlara bu yeniden nasıl öğretilir hiçbir fikrim yok. Bize dokunmasınlar da biz bin yaşayalım derdinde de değilim. Ama bu kadar kör olarak, yaşamın nimetlerinden kaçarak, sadece bir telaşe peşinde stresli süreçlerin içinde harcanmaya hiç niyetim yok. Kayboluyoruz, dibe vuruyoruz çoğu zaman ama en azından elimizden tutup, her şeyin yoluna gireceğini söyleyebilecek harika İnsanlara da sahibiz.
Belki de ilk kez sadece içimden geldiği gibi, hiçbir anlam kaygısı olmadan bir şeyler yazmak istedim. Yalnızca akışın içinde kaybolmama izin vermeden, elimden tutan harika insanlara teşekkür etmek istedim. Bir gün bütün açıklıklarıyla da geçtiğimiz yolları tek tek anlatmak gelir belki içimden. Sadece şu an bir filmin içinde olmak istiyorum ve yönetmenden şu cümleyi duymayı bekliyorum; ‘’ Kestik ! ‘’ Senaryosu dağılmış hayatların içinde söylenmesi gereken en güzel kelime…
Sahneye biraz ara verip, uzaklaşma zamanıdır belki . İnsanlığı çözmekten uzak, uzun bir es gerekiyor sanırım… Yoksa bazen incelikler yüzünden, hayatın ritmini kaçırabilirsiniz.
Yinede ben bunu söylemekten asla vazgeçmeyeceğim. ‘’Ne olursan ol önce lütfen (!) İNSAN ol! … ‘’






Yorumlar

Popüler Yayınlar