İnsan Ol
Her şeyden önce insan ol! Ailemin bana öğrettiği hayat
felsefesi. Ne diploman ne işin hiçbir şey önemli değil bizim için dediler hep.
Sadece insan ol ve insanlara hak ettiği değeri mutlaka ver. Hakkını sonuna
kadar ara, haklı olduğuna inandığında her zaman sonuna kadar devam et, biz
senin her zaman arkandayız dediler. Hayatın karşıma çıkaracakları hakkında
elbette her zaman fikirleri vardı, söylemleri mevcuttu. Tecrübe ettikten sonra
bunları daha iyi anlayabileceğimi anlattılar. Nitekim öyle de oldu. Ne yazık ki
insan olmayı başaramamış, olmamış o kadar çok şahsiyet var ki yaşamda. Bunu
değerlendirmek elbette bana kalmadı ancak bana öğretilen doğrular çerçevesinde
değerlendirmelerini yaparak vardığım kendimce fikirler bunlar yalnızca. Bir çok
insanın korkunç dertleri , ülke sorunları falan benzeri pek çok konunun yanında
bunlarda dert mi denilebilir. Ama fark etmediğimiz en büyük sorunda bu. İnsan
olmayı becerememek…
Nedir ki birbirimizden isteyip de bir türlü başaramadığımız
şey. Bu kadar işleri zorlaştırarak gereksiz telaşeler içinde kaybolmak için var
olduğumuza inanmıyorum ya da inanmak istemiyorum. Her ne olursa olsun bu kadar
zor olamaz…
Kendi senaryolarımızı kendimiz şekillendiriyoruz ve sürekli dümdüz
bir yolda yürüyemiyoruz. Seçimler, kararlar, yol ayrımları… Yorgunluktan yaşama
sevincini yitirmiş robotlara dönüşüyoruz git gide. Standart prosedürler
eşliğinde hayatımızı bir çizgi üzerinde sürdürmeye çabalıyoruz. Çizgiden
kayarsak aman Allah’ım dertler, çaresizlikler, umutsuzluklar… Kapkaranlık bir
dünyaya giriyoruz, her şey tepetaklak oluveriyor. Çünkü alışılmışın dışına
çıkmak gibi bir farkındalığımız mevcut değil. Boyut değiştirerek düşünmeyi
başaramıyoruz asla. Bende yapamıyorum çoğu zaman bunu. Öğrenilmiş çaresizlik
resmen. Ne kadar acı aslında. Empoze edilmiş düşünceler altında eziliyor,
eziliyor, yok olmanın eşiğinde yolumuza yürümeye devam ediyoruz. O kadar günlük
yaşamın içindeki bu söylediklerim. Gün içinde sürekli ruhumuzun dolanırken geçtiği
fırtınaların sebebi kesinlikle. Hiç tanımadığımız ve akşam eve gidince neler
yaşadığını asla bilemeyeceğimiz onlarca insanla temas ediyoruz her gün. Yolda,
otobüste, minibüste, iş yerinde… Farkında olmadan sürekli yaşamlara dokunuyoruz,
hiç ummadığımız şekilde etkiler bırakıyoruz. Ve işte tam da bu noktada İNSAN
olmayı becerememiş varlıklarla temaslar edersek onlar birer ruh emici gibi
yavaş yavaş sizin enerjinizi yerle bir ediyorlar. Neden izin veriyoruz
bilemiyorum ancak sanki ruhunuzdaki boşluklardan yavaş yavaş zehirlerini
bırakarak sizi donduruyorlar. Siz de bir noktada farkındalığın zirvesine
ulaşarak korkunç alevler saçarak patlıyorsunuz. Sonra ne oluyor, yeni seçimler
,yeni yol ayrımları, yeni kararlar peşinde koşmak zorunda kalıyoruz. Ortak bir
merkez kurabilmekten o kadar aciziz ki. Herkesin haklı olarak kendi merkezi var
ancak o merkezleri birleştirebileceğimiz ortak bir paydamız yok. O ortak
paydanın tek yolu İNSANLIK, tek çaresi İNSANLIK…
Yol almış ve belli bir aşamada olanlara bu yeniden nasıl
öğretilir hiçbir fikrim yok. Bize dokunmasınlar da biz bin yaşayalım derdinde de
değilim. Ama bu kadar kör olarak, yaşamın nimetlerinden kaçarak, sadece bir
telaşe peşinde stresli süreçlerin içinde harcanmaya hiç niyetim yok.
Kayboluyoruz, dibe vuruyoruz çoğu zaman ama en azından elimizden tutup, her
şeyin yoluna gireceğini söyleyebilecek harika İnsanlara da sahibiz.
Belki de ilk kez sadece içimden geldiği gibi, hiçbir anlam
kaygısı olmadan bir şeyler yazmak istedim. Yalnızca akışın içinde kaybolmama
izin vermeden, elimden tutan harika insanlara teşekkür etmek istedim. Bir gün
bütün açıklıklarıyla da geçtiğimiz yolları tek tek anlatmak gelir belki
içimden. Sadece şu an bir filmin içinde olmak istiyorum ve yönetmenden şu
cümleyi duymayı bekliyorum; ‘’ Kestik ! ‘’ Senaryosu dağılmış hayatların içinde söylenmesi gereken en güzel kelime…
Sahneye biraz ara verip, uzaklaşma zamanıdır belki .
İnsanlığı çözmekten uzak, uzun bir es gerekiyor sanırım… Yoksa bazen incelikler yüzünden, hayatın ritmini kaçırabilirsiniz.
Yinede ben bunu söylemekten
asla vazgeçmeyeceğim. ‘’Ne olursan ol önce lütfen (!) İNSAN ol! … ‘’
Yorumlar
Yorum Gönder